Eire di que si

Por Xosé Antón Ferrón (desde Dublín)

.

As cinco desta tarde, hora irlandesa, faránse oficiais os resultados do referendum polo que o povo irladés ratifica o Tratado de Lisboa. Esta é a segunda vez que os irlandeses son chamados as urnas coa mesma pregunta, logo de que en Xuño de 2008 o "non" gañase por un apretado marxe do 53.4% contra do 46.6% que votora afirmativamente. Nesta ocasión todo fai indicar que o "Sí" acadou máis do 60% dos votos emitidos, pero, por qué este troco no parecer dos irlandeses?

.

En primeiro lugar habería que destacar o posicionamento claro dos principais partidos do pais a prol do si. Se na anterior consulta, fora Finna Fail case que en solitario o que fixese campaña pola ratificación do tratado, nesta ocasión tanto Finne Gael, Partido Laborista e Os Verdes, deixaron ó marxe cuestións de política doméstica e deron a cara. Os principais opositores a Lisboa, Sinn Fein, Partido Socialista e People before Profit ( Xente antes de gañancias), non fixeron unha boa campaña, con declaracións contradictorias, e moitas veces demasiado catastrofistas. O Sinn Fein sobre todo, trabucouse ó centrar á súa campaña en acosar ó Taoiseach, Brian Cowen, e non saber coma achegar á xente ás verdadeiras razóns de por qué non querían o Tratado.

.

O lema da campaña do Sí, Yes to jobs, yes to recovery, Yes to Europe, ( Sí a traballos, sí á recuperación, sí a Europa, cuallou na xente, que teme represalias das instancias europeas se o tratado non é ratificado por culpa deste pais, e a conseguinte e posible Europa de dúás velocidades. Mentres o lema dos partidos opostos ó tratado foi "No more lies" ( Non máis mentiras), que non foi interpretado pola xente do xeito esperado. Nun ámbeto máis mundano, a pé de rúa, é doado que xente que votou non no 2008, dígache sen maior rubor, que ían votar sí desta volta, porque total, se votaban non, seguro que habería unha terceira consulta, así que mellor rematar canto antes. Pero sobre todo, esta illa que hai non pouco presumía de ser o Tigre Celta, e que neste intres non é máis que un miquiño cunha gaita, un pais que pasou de case que o preno emprego a tasas de paro non coñecidas dende os 80, ten medo a quedar á marxe dos paises que poden liderar a recuperación económica. Unha recente visita de Nicolas Sarkocy, na que veladamente ameazaba a Irlanda con quedar fora das axudas europeas en caso de non ratificar o tratado, fixo máis polo sí que toda a campaña gubernamental. En definitiva, Irlanda dí que sí a Lisboa, inda que case ninguén na illa ten a máis remota idea de que significa e que repercusión pode ter o tratado que veñen de ratificar.

Xose A. Ferrón

Dublín - Baile atha Cliath

Eire