Juan José Millas / El PaísNo taller literario dos mércores alguén propuxo que comentásemos "A nena de Rajoy" para desentrañar se tratabase dun relato de humor ou de terror, pois había quen ao escoitalo escachara coa risa e quen se morreu de medo. Non houbo acordo. Tampouco fomos capaces de valorar a influencia da expresión exasperada de Rajoy nos oíntes. O feito de que o lese mirando con inquietude cara aos lados, coma se lle perseguisen, pero que salivara en exceso, coma se gustáselle que lle perseguisen, non contribuíu a aclarar as cousas. Unha das participantes logrou pornos os pelos de punta ao relatar que a noite do luns soñara que a nena de Rajoy, ao facerse maior (e psicópata), aparecíase á nena de Otegi (que escribira un conto idéntico, pero cunha nena vasca), á que rumoreaba no medio da noite: "Teño un título profesional cotizado, sei idiomas e pertenzo a unha nación vella". Ao que a nena de Otegi respondía cun baile rexional andaluz, e non vasco, como cabería supor, porque tamén se volveu tola.
Alguén propuxo que nos centrásemos na construcción do personaxe, pois causaba asombro que en tan só un minuto, e coa enumeración de escasos catro trazos, o líder do PP construíse unha protagonista de tanto carácter. Tras estudiar o asunto, estivemos de acordo en que a nena, a pesar de ter todo o que o seu creador imaxinara para ela (casa, familia, orgullo español, etcétera), era profundamente infeliz, outra contradicción enormemente eficaz desde o punto de vista narrativo. O vindeiro mércores estudiaremos o porqué da súa infelicidade, que en principio podería deberse ao consumo de fármacos, ao feito de que os seus pais ceen os venres con Zaplana, a que sexan do Opus ou á combinación diabólica de todas esas posibilidades.
http://www.elpais.com/articulo/ultima/nina/elpepiopi/20080229elpepiult_1/Tes
Nenhum comentário:
Postar um comentário